"Ik zou het vreselijk vinden als mijn kinderen mij herinneren als die luie chagrijnige moeder."

Al bijna 38 jaar op deze aardbol. Toch wel 35 jaar als lui monster. "Liever lui, dan moe"  iedereen kent deze uitdrukking wel en ik geloof dat een hoop mensen deze uitdrukking gebruiken. Want ja, niets is fijner dan lekker op je luie kont op de bank zitten en netflixen. Maar als je nu eens goed nadenkt over hoe de weken en de maanden voorbij vliegen. Er zo weer een jaar voorbij is. En je dus eigenlijk niets anders doet dan werken, thuis komen, je kinderen op bed leggen en op de bank neerploffen met een zak chips en netflix. Je stapt soms eens op de weegschaal, omdat degene die 's ochtends naar je terug kijkt in de spiegel er niet echt meer strak en gelukkig uit ziet. De cijfers geven iets aan waar je niet op hoopte. Maar "het zal er allemaal wel bij horen". Hoe ga je dan later op je leven terug kijken? Wat heb je dan bereikt? En zul je trots op jezelf kunnen zijn? En hoe voel je je nu? Heb je genoeg energie? Ben je wel echt tevreden met je lichaam? En ben je gelukkig?

In 2018 ben ik in een achtbaan gestapt. Nee, niet die in een pretpark, maar "the rollercoaster of life". Onwijs druk leven, moeder van 2 fantastische jongens, fulltime job als store-manager, daarnaast eigen bedrijf als fotograaf, zangeres in een band en fanatieke netflixer. Mijn huwelijk eindigde en door een nieuw leven op te starten raakte ik in een flinke burn-out en depressie. Depressies heb ik al vele malen gehad, maar deze was hevig. Ik, degene die altijd doorgaat tot ze erbij neervalt, moest noodgedwongen stoppen met werken. Het voelde enorm als falen! Maar het ging niet meer. Ik heb iets meer dan een jaar thuis gezeten. Op de bank. Met netflix. Er waren genoeg momenten dat ik dacht "kom op, kom van die luie reet en onderneem iets" maar ik had de energie niet. Geen zin! En de chronische hoofdpijnen werkte ook niet mee. Tot mijn lieve vriend, Ken, zei: "Schat, wil je zo je dagen slijten? Als je zo doorgaat zul je nooit ergens energie voor hebben, ook niet voor je kinderen. En die hebben je nodig! Die willen hun vrolijke mama terug." Dit opende mijn ogen en ik wist dat ik iets moest veranderen! Het is nu of nooit, ik zou het vreselijk vinden als mijn kinderen mij herinneren als de luie chagrijnige moeder.

"De trek in slechte dingen is compleet weg"

Eind 2018, vlak voor de scheiding, was ik al begonnen met mijn voeding. Nadat ik mijn beide ouders 40 kilo zag afvallen en mijn vader van zieke suikerpatiënt naar gezonde fitte man zag veranderen en mijn moeder met haar spierziekte ineens veel vitaler zag worden,wilde ik mij ook verdiepen in deze levensstijl. Koolhydraatarm! Door deze levensstijl ben ik de meeste kilo's kwijt geraakt. Door de suikers weg te laten voelde ik mij al veel energieker. Maar in het begin zondigde ik best vaak door toch nog eens te snoepen tussen door. Laatste maanden houden we ons er strikt aan! Dit gaat goed, trek in slechte dingen is compleet weg.

"Ik haatte echt hardlopen! Het buiten adem zijn, de krampen in mijn benen, etc. Nu loop ik 10km in nog geen uur!"

Het begon met een beetje hardlopen en regelmatig sporten in de gym. We deden veel krachttraining en dat vond ik leuk! Ook om te zien dat mijn lichaam al best snel veranderde. maar ik haatte echt hardlopen! Het buiten adem zijn, de krampen in mijn benen, etc. Nu loop ik 10km in nog geen uur! 2 jaar lang pure focus op krachttraining gehad totdat er eind vorig een QR verplichting kwam in de sportschool. Wij hebben elkaar een schop onder elkaars kont gegeven en zijn samen gaan hardlopen. Ken heeft mij echt tot zwaar over mijn grens gepusht, want ik haatte het echt! Maar na een maand ging het al vele beter en ging ik zelfs alleen lopen. Ik behaal keer op keer weer een nieuw pr en dit geeft energie! Ik loop nu 5 maanden en ik doe 5km in 26 min. Meer energie, lekkerder in mijn vel, maar voor mij 1 van de belangrijkste verbeteringen is dat ik sinds 5 maanden geen geen hoofdpijn meer heb!